ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΥ

Σαν πειρασμός
το πρώτο πρόσωπο
τον πρώτο λόγο στη γραφή μου πάντα να ‘χει θέλει.
κι αν δεν μπορεί
τρέχει και υποκρύπτεται
σ’ εκείνη την -αθώα δήθεν- τριτοπρόσωπη
αλεξανδρινότητα.

Και ‘γω που τόσο επόθησα
του πρώτου πληθυντικού προσώπου
την πανήγυρη…

*Από “Τα εν Δήμω”.

*

ΑΝΟΣΙΑ

Δεν μας πονάν πια τα ποιήματα.
Οι λέξεις φυλλορροούν απόσταση
δεν είναι πια δικές μας
βουβές περιπολούν σ΄ εφήμερα χείλη
στίχοι μιας χρήσεως
που οδοιπορούν ανέστιοι
φλυαρούν για τον καιρό
προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο
πνιγμένοι κιόλας στη θορυβώδη
μοναξιά των λεωφόρων.

Δεν μας πονάν πια τα όνειρα.

*Από “Τα εν Δήμω”

*

ΟΡΘΡΙΝΟ

Κάθε πρωί
την ώρα που αποκαθηλώνονται
τα παραμύθια,
τα νυχτερινά μου όνειρα συσκευάζω.
και ύστερα,
σιωπηλός και αμέτοχος
τα ταχυδρομώ
καλοχτενισμένα και στίλβοντα
στα εκτελεστικά ικριώματα
της καθημερινότητας.

*Από “Τα εν Οίκω”.

**Τα ποιήματα προέρχονται από το βιβλίο “Μπαγιάτικα και άλλα ποιήματα”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Δεκέμβριος 2022.