ΑΣΘΕΝΩ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ

Είναι αποκτήνωση
Το ξέρω
Όταν γυρίζεις και γυρίζω
σκοτωμένοι
από τη δουλειά
κι αδιαφορούμε παντελώς
για τις σειρήνες άλλων

*

ΕΡΓΑΤΡΙΑ ΤΟΝ ΕΒΥΖΑΞΕ

Εντάξει
το μητρικό γάλα
το στήθος της που δεν θα ξεπεράσεις
τη φλεγόμενη θηλή της
τους πρώιμους μ/αστούς μιας καμουφλαρισμένης
ταξικής ιερατείας
το δάχτυλο που φοβισμένη βύζαινες στα όνειρά σου
την ενηλικίωση του μπιμπερό σε ένα μπουκάλι μπίρας
το υποσχόμενο στόμα του
τα επίορκά της χείλη
το στυλωμένο μόριό του
το σπαραγμένο αιδοίο της
τη συνισταμένη του σαλιωμένου κωλοδάχτυλου
αλλά έχεις δει
ρε
πώς βυζαίνουν το τσιγάρο μετά το δεκάωρο;

*

ΕΛ(Τ)Α ΞΑΝΑ

Να με διαβάσεις σαν μικρό παιδί
Να με ψηλαφίσεις σαν κλοπιμαίο
Να με ταϊσεις σαν αρκούδι νηστικό
Και ν’ αγγιχθούμε
Με την λαχτάρα
Ερωμένης
Ξεγραμμένου ναυτικού
Στο πρώτο γράμμα του.

*

ΜΑΚΤΡΟ

Κόκκινο
χρυσοποίκιλτο πανί
τούτη η νύχτα
γλυκά
τη γεύση της μεταλαβιάς
θυμίζει
κάτω από μια κόκκινη επιγραφή
κοντοσταθήκαμε
άπιστοι
ένθεοι
ενεοί
ένθετοι
και πιστοί
έξω από τη Βαρβάκειο
υποσχεθήκαμε
σαν το σφαχτάρι
θα ανταμώνουμε
τα ξημερώματα
συμβιβασμένοι
θα πλαγιάζουμε
στον ώμο του χασάπη

Κόκκινο
χρυσοποίκιλτο πανί
τούτη η νύχτα
βάλαμε αχόρταγα
τα δύο χέρια στο πηγούνι
και την κοινωνήσαμε.

*

ΑΣΤΥ ΑΛΑΤΟΣ

Πύραυλοι είδατος θα εκκινούν από τα σωθικά της
σε ώρα αιχμής
θα εκπυρσοκροτούν
για να ξυπνήσουν τα απογεύματα
που από παιδί
θυσίαζες
στη χαβούζα της πόλης
αφού οι γονείς σου δεν είχαν λεφτά για ιδιαίτερα
έμαθες
όμως
στους «κακούς» της κύκλους
να μεταφράζεις κουρασμένα
αρχαία βλέμματα
να λογαριάζεις
πώς χωρά η ανθρωπότητα σε μια πλατεία
και να μαθαίνεις
απ’ έξω
όλες τις πρωτεύουσες
από τα κάτω Πατήσια ως την Ινδία

*Από τη συλλογή ”ΑΝΘΡΩΠίΝΑ”, εκδ. Αμείλιχος, Ιούνιος 2020.