Μεταξύ της λεωφόρου στο σαλόνι
και του επαρχιακού δρομίσκου ώς το μπάνιο
σκιές πεθαίνουν σε τροχαία με το στήθος μου.

Όταν τη φωταγωγημένη πόλη των μαλλιών σου χάιδευα
με το κεφάλι γιάνκεα
στον απόκρημνό της βράχο
δείχναμε τους στίχους μας σαν τη χαλασμένη βρύση στον υδραυλικό
Το στόμα σου μια αίθουσα διδασκαλίας με ανοιχτά παράθυρα
δύο λίμνες αντρικές τα μάτια
με κουφάρια αυτοκινήτων

ξεχάσαμε πως αύριο φτάνει ο πατέρας σου
με τις καμπάνες που στη ζέστη
του Νοέμβρη πέφτουν
λείος ήχος όμοιος θαρρώ
με ξυρισμένο μάγουλο

*Από τη συλλογή “Μόνο κανέναν μη μου φέρεις σπίτι”, εκδ. Θράκα, Ιανουάριος 2023.