ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΡΤΟΠΟΣΤΑΛΙΚΗ

Εικόνα καρτποσταλική
καθεστώτος τυραννικού, αδηφάγου, αιμοσταγούς.
Άνθρωποι πολλοί ιδρωμένοι
να μοχθούν πλούσια ελέη
να προσφέρουν σε λίγους δήθεν γαλαζοαίματους,
φτασμένους πολιτικούς,
πλούσιους ανερυθρίαστους
για την υπερβολική δόση τύχης
μέσα στην τόση νοσηρή ατυχία
που δαμάζει εκείνους που ελπίζουν
στην ελεημοσύνη των ολίγων φοβισμένοι.
Ποιος φοβάται και ποιος θα έπρεπε να φοβάται;
Δυο ερωτήσεις πανομοιότυπες
με απαντήσεις συλλήβδην διαφορετικές.
Απαντήσεις που ακόμα πολλοί δεν τολμούν να ξεστομίσουν.
Ως πότε;

*

ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ ΝΙΩΘΩ

Μια θλίψη νιώθω
για τους απρόσεχτους καλλωπισμούς
του αβυσσαλέου εγώ σου.
Ποτέ δεν κατάλαβα
τι τον ήθελες τριγύρω σου
όλον αυτόν τον συρφετό.

*

Η ΣΚΕΨΗ

Το πουδραρισμένο ημίφως
ξεσπούσε αδύναμα στην ήδη ξεθωριασμένη
ταπετσαρία του καθιστικού.
Φωνές ανεξιχνίαστες –ωσάν να επρόκειτο
για κάποιο έγκλημα– αντηχούσαν
από ικανή απόσταση.

Φως αδύναμο.
Φωνές αδύναμες.

Προπορεύεται τι;
Η εικόνα; Μήπως ο ήχος;

Λιλιπούτειος κλεφτράκος
σε βαθύσκιωτο δρόμο.

Η σκέψη.
Αδύνατη η σύλληψή της.

*Από την ποιητική συλλογή «Περιγραφές του ανεκπλήρωτου», εκδόσεις Κάκτος, 2022.