Έξω έχει ήλιο.
Ο ήλιος είναι μόνο, τίποτ’ άλλο
οι άνθρωποι όμως τον κοιτάζουν
κι έπειτα τραγουδάνε.
Από ήλιο εγώ δεν ξέρω.
Εγώ ξέρω του άγγελου τη μελωδία
και του τελευταίου άνεμου
το φλογερό κήρυγμα.
Ξέρω να κραυγάζω το χάραμα
όταν κουρνιάζει ο άνεμος γυμνός
στον ίσκιο μου.
Εγώ κλαίω κάτω από τ’ όνομά μου.
Εγώ κουνάω μαντήλια τη νύχτα
και βάρκες πεινασμένες για πραγματικότητα
χορεύουν μαζί μου.
Εγώ κρύβω καρφιά
για να χλευάσω τ’ άρρωστα όνειρά μου.
Έξω έχει ήλιο.
Εγώ ντύνομαι στάχτες.

*Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.