Χρήστος Λάσκαρης, Πέντε ποιήματα

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Έβρεχε
έβρεχε πολύ

κι είχε βουλιάξει η ψυχή
στην υγρασία’

Ακόμα μια χαμένη Κυριακή,
εδώ, στην επαρχία.

*

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Το ακατόρθωτο επιχειρεί η ψυχή
σ’ αυτή τη ζωή
της πολυκατοικίας.

Τη μέρα
αντιστέκεται στο ασανσέρ,
το βράδυ στις τηλεοράσεις.

Και τα μεσάνυχτα
-που εξαντλείται ο θάνατος-
πληγώνει τα φτερά της στο φωταγωγό

Για λίγο παιδικό φεγγάρι.

*

ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ

Θ’ αρχίσω με τη λέξη έρωτας
και θα τελειώσω
με τη λέξη χώμα.
Τις ενδιάμεσες,
θαρρώ πως τις μαντεύετε.

*

ΘΕΛΩ ΜΟΝΑΧΑ

Δε θέλω να ξέρω κανόνες για την Ποίηση
ούτε τι γράφουνε γι΄ αυτήν
οι σπουδασμένοι.

Θέλω μονάχα
να με απορροφάει,
όλο να με απορροφάει η μουσική

για να μπορώ στα ποιήματά μου
να σωπαίνω.

*

ΑΝΤΙ ΝΑ ΖΩ

Αρχίζω να μετακινούμαι δύσκολα
να χάνω την ευαισθησία μου
να παίρνω βάρος

κι αντί να ζω
να κάθομαι και να πλήττω στο παράθυρο

κοιτάζοντας το δρόμο
με τα τροχοφόρα.

*Στη φωτογραφία: Tibor Honty, Child with balloons

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s