Σκέφτομαι
Σημειώματα ενός περασμένου καιρού
Ένα παρθένο δάσος χωρίς πανίδα
Τα παιδιά που δεν ζουν
Τα αφόρετα παπούτσια σε αποθήκες στοκατζίδικων
Τα σπασμένα παιχνίδια στις χωματερές
Το δέρμα μου που φεύγει
Το δικό σου που επιμένει πάνω μου.
Σκέφτομαι ακόμα
Τη στοίβα με τα αδιάβαστα βιβλία
Τα μακάρια αδέσποτα που αλυχτούν
Τα τόσα ονόματα
Τις ζεστές μέρες του παρελθόντος
Τα φαγωμένα νύχια των νευρωτικών
Τους ανόητους καυγάδες
Τα αδιέξοδα πρωινά
Τις αιώνιες καούρες
Τις εκρηκτικές συναυλίες
Τους ανεμπόδιστους αποχωρισμούς
Τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες
Τα γέλια των μεθυσμένων
Τα όνειρα των φοιτητών
Τις προσδοκίες των πατεράδων
Τα μετέωρα απογεύματα των Κυριακών.
Σκέφτομαι και τις αχνοφώτιστες κουζίνες
Τα μισοτελειωμένα ποιήματα
Τα ιδρωμένα σεντόνια των ξενοδοχείων
Τα φαντάσματα των τρελών
Τα επαρχιακά καφενεία
Τις αλλαγές των εποχών
Τις αναπάντητες κλήσεις
Τους σταθμούς των τρένων
Τις γυναίκες που έφυγαν
Και τους άντρες που χάθηκαν
Τα μυαλά που επιμένουν
Τα λόγια που ξεχάστηκαν
Τη θάλασσα των πνιγμένων
Την καρδιά που συνεχίζει να χτυπά
Τη σκόνη σε έναν χαμένο ορίζοντα.
Σκέφτομαι μια γέννα.
Σκέφτομαι το τίποτα
Που ακτινοβολεί
Και ξεβράζει από μέσα του τον κόσμο
Σαν ένα μπερδεμένο παιδί σε σώμα γέρικο.
Σκέφτομαι πως
Μήτε θ’ αρχίσει ή θα τελειώσει
Κι εμείς παλεύουμε μανιωδώς με την κρεμάλα
Ν’ αγκιστρωθούμε σε ένα τώρα άφταστο
Εδώ
Που όλα είναι επιεικώς δανεικά και ρημαγμένα.