ΠΝΙΓΜΟΣ

Κάθε φορά που φεύγω από μέσα μου
νιώθω αιχμάλωτο πουλί
φύλλο στον τρελαμένο άνεμο.

Πιάνω σχοινί για να σωθώ
δε σώνομαι
πιάνω γραφή να γράψω
και ξεγράφεται

ένας πνιγμός
δε μ΄ αφήνει ν’ ανασάνω.

*

ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΜΑΥΡΙΖΕΙ ΚΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Τι μέρες παράξενες
δρόμοι κουβάρι
βήματα χωρίς ίχνη
λόγια που τινάζονται στον αέρα.

Άλλαξε ο εαυτός πετώντας ανέμελα
και δεν το παίρνεις χαμπάρι.

Μιλάς
και μαυρίζεις αργά-αργά στα μαλλιά
στα χέρια
στο πρόσωπο
μαζί σου μαυρίζει κι η ψυχή μου.

*

ΞΑΝΑΡΧΙΖΩ

Ξοδεύοντας ότι μου απόμεινε
λέω να τελειώνω εδώ με τα ποιήματα
τα πεζά
την αλήθεια που πονά
την τρέλα που με ζώνει

μα δεν μπορώ
κάπου βαθιά
μια καινούργια αρχή θέλει να σηκωθεί
μια μικρή σπίθα μου κλείνει το μάτι

κι απ’ τα ερείπια της φωνής μου ξαναρχίζω.

*Από τη συλλογή “θύλακες”, εκδ. 24γράμματα 2022.