Με αφοσίωση και απερίγραπτο θαυμασμό τον ακολουθήσαμε,
ολοκάθαρο μονοπάτι προς αυτοπραγμάτωση που θύμιζε πως όλα
τα όμοια πνεύματα σκέπτονται ομοίως.
Η καταιγίδα στην άκρη του ορίζοντα ούρλιαξε για το θάνατο
του κόσμου, είτε από επιδημία είτε από παιδιάστικους πολέμους
ο αιώνιος προδότης και οι συκοφάντες κρύβονταν πίσω
απ’ τη μάντρα του σχολιού μας.

Ψευδοπροφήτες, κάτασπρες βουνοκορφές, ψευτομάρτυρες
κι ανυπότακτοι γραφιάδες στριφογύριζαν την αλήθεια
και τη κάνανε ψέμα και το ψέμα στο σερβίρισαν χρυσή συμπόνια
σε τσέπες και τσάντες γιομάτες ψώνια κι εκείνος πάντα κοίταζε
μακρυά κι εμείς ονόματα του δώσαμε περίτρανα και ευπρεπή.
~Μου αρέσουν αυτοί που σκέφτονται ελεύθερα κι έχουν
ελεύθερη καρδιά γιατί έτσι ο νους τους είναι το κέντρο
της καρδιάς τους και η καρδιά τους παρασύρει
στην καταστροφή.

Destruction

With devotion and sublime adoration we followed Him,
clear path for our self-actualization, reminding us that
alike minds think alike.
Βy the edge of the horizon the tempest howled the end
of the world from an epidemic or a childish war of
sycophants, the perennial traitor hid behind the fence
of the school.

Pseudo-prophets, white mountaintops, pseudo-martyrs,
rebellious scribes who spin the truth and called it a li, who
take the lie and served it: golden compassion in pockets
and in grocery bags. He always looked afar and we called him
with names glorious and most appropriate.
I like the free spirited with free hearts because their
mind is the centre of their heart and their heart sweeps
them to their destruction.

*Από τη συλλογή “Ubermansch”.
**Αναδημοσίευση από εδώ https://authormanolis.wordpress.com/2023/02/18/ubermensch-poetry-by-manolis-aligizakis-17/