ΒΟΛΤΑ

Κατά το δειλινό
Βγήκε στο μπαλκόνι
Ν’ αγναντέψει την πόλη
Σε μια στιγμή
Σα να ξύπνησε απότομα
Από άσχημο όνειρο
Πέρασε πάνω από το κάγκελο
Κι άρχισε να περπατά
Στα τεντωμένα σύρματα
Για να συναντήσει
Τα μαύρα πουλιά
Τους φίλους της

ΒΙΟΠΑΛΗ

Σήμερα που παλεύουμε
Για το βιός μας
Σ’ έναν τόπο φτενό
Σ” ένα χώμα ανυπάκουο
Να μην πλανηθούμε
Να μη λησμονήσουμε
Πως το βιός μας αυτό
Είναι ο βίος
Εντός μας

ΤΡΕΧΑ ΓΥΡΕΥΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ

Δεν καθόταν στα γραφεία
Στα καφενεία
στα τραπέζια με τα τσίπουρα
του ‘ρχονταν οι στίχοι
Σύχναζε σε λέσχες
όχι γραφής, ανάγνωσης και τέτοια
Σε λέσχες χαρτοπαικτικές
έπαιζε
το τελευταίο του χαρτί
για να γράψει
το τυχερό του ποίημα

*Από τη συλλογή “Αντιποίηση”. εκδ. Ενδυμίων, Ιανουάριος 2023.