Τοπία ειρηνικά ή ερημωμένα.
Τοπία πιότερο του δρόμου της ζωής παρά της
επιφάνειας της Γης.
Τοπία του Χρόνου που κυλάει αργά, σχεδόν ακίνητος
και κάποτε σαν προς τα πίσω.
Τοπία κουρελιών, ξεσκισμένων νεύρων, τραγουδιών νοσταλγικών.
Τοπία για να καλυφθούν οι πληγές, το ατσάλι,
ο κρότος, το κακό, εποχή, η θηλιά στο λαιμό,
η επιστράτευση.
Τοπία για την κατάργηση των κραυγών.
Τοπία όπως σκεπάζουμε μ’ ένα σεντόνι το κεφάλι.

*Από τη συλλογή “Με το αγκίστρι στην καρδιά”, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2003. Μετάφραση: Αργύρης Χιόνης.