ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ

Είναι τα πρόβατα που με τρομάζουν
Δίχως βοσκό τριγυρνούν και βελάζουν
Κι έμαθαν κρέας να τρώνε
Θα φαγωθούν μεταξύ τους
Έτσι που πάει.

24 Μαΐου 1981

*

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΕΑ

Αθλιότης χειμωνιά
Κι από το δωμάτιο που γράφω
Ακολουθώ εκ του σύνεγγυς
Τον Εβαρίστο Καρριέγκο
Μήπως τον πιάσω
Και τόνε φέρω στη γλώσσα μας.

Κάποτε όμως κουράζομαι
Στρέφω το βλέμμα μου στην τζαμαρία
Βλέπω τη ράχη της γειτονικής
Πολυκατοικίας.

Μίζερα τα μπαλκόνια της
Και τα εκθέματά τους:
Σκουπιδόπανα και σκόρδα σ’ ένα δίχτυ
Μια πολυθρόνα ψάθινη
Μια κούνια σιδερένια.

Πιό πίσω τις φαντάζομαι
Κατασκευές παρόμοιες
Ώσπου αργότερα
Ή Μεσογείων
Με τα μικρόβια
Και η κατάληξη
Το θελκτικό βουνό
Ο Υμηττός
Ο παιδικός μου συνειρμός
Για την ελευθερία.

*

ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ

Μετά την ξαφνική βροχή του Απριλίου
Το πράσινο των φύλλων με θαμπώνει
Στιλπνό και νεογέννητο.

Του κήπου η εγκατάλειψη
Ω διά μαγείας
Έλαμψε.

Μέσα στο σπίτι
Μικροί και μεγάλοι
Βλέπουν κινούμενα σχέδια
Ενώ ξερακιανή προβάλλει
Στην τζαμαρία
Κληματαριά
Και δυσχεραίνει
-Καθώς την φαντασία τους προσβάλλει-
Την παρακολούθηση
Του τηλεοπτικού προγράμματος.

Θα συνεχίσω τη δουλειά μου
Ενθαρρυμένος.

27 Οκτωβρίου 1985

*

ΑΔΙΕΞΟΔΟ

Οι λέξεις χάσαν τον βηματισμό
Και παραπαίουν.
Φριχτός ο φράχτης χαίρεται.
Τι θέλω εδώ;

27 Φεβρουαρίου 1986