•ξερή• με τα παππούδια
Στους καφενέδες• ζάρια στο τάβλι•
Κοκκαλιά και κηφηνόσβωλο• μέσα
Σε φωνές• και χάχανα•και πυκνό καπνό•
Που νιώθω βέβαια να με πνίγουν•
Όπως η Μόρα κάτι νύχτες
Ταραχής και αγρύπνιας• ή
Ο κακός βραχνάς
Ότι αυτό που υπήρξα κάποτε
Σε φως λιγοστό
Θα γίνει τώρα μια χαψιά
Στο μαύρο σκοτάδι• και όμως•
Τύχη αγαθή και πάλι•
Φεύγω τουλάχιστον όρθιος
Κάτω από μονόμουντζες
Και μούτρα κατεβασμένα
Και βλαστήμιες βαριές
[“Τα κοράκια που θα σε σηκώσουν,
Κωλόπαιδο!]•
Αλλά με τις τσέπες γεμάτες•
Φορτωμένος
Από τόσα ξένα κόλλυβα•

*

•τώρα έκανα αυτό•[ασήμαντο]•και
Πιο μετά θα κάνω εκείνο• και το άλλο•[αδιά-
Φορο]•τριγυρισμένος από διάφορες σκέ-
Ψεις• όπως το να κόψω
Στη μέση δυο λέξεις•
Όπως άλλοι
Κόβουν το βήχα•
Το τσιγάρο• τα χάπια•
Τα πολλά πολλά με το υπερπέραν•
Ή τους συγγενείς που γίνονται
Πιο φορτικοί κι από φαντάσματα• τώρα
Είπα ν’ ανεβώ μια κακοτράχαλη
Κατηφόρα• όλο χοχλάδια και θάμνα• και
Πάρε δώσε
Στην κόψη του γκρεμού• με
Αναμμένο ένα κερί
Για το φόβο των νιουδαίων ή
Μάλλον [να λέμε αλήθειες]
Γιατί στο φρύδι του βουνού
Βγαίνει ακόμη σα ζωντανός
Ο πεθαμένος•
Που πέρσι έδωσε τέλος στη ζωή
Ή στον αργό του θάνατο•
Πηδώντας με απόγνωση στο σκοτεινό
Φαράγγι• είπα ήδη αρκετά
Ότι θα κάνω•
Ίσως και ανώγεια ψηλά• με τα λόγια•
Αλλά την ελπίδα την ξέχασα•
Ότι ακόμη κι αν χαθούμε κάποτε
Κάπου αλλού
Θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε•

*

•τί αηδόνι• και τούτο• στη ρεματιά
Που πήρε να χορδίζει•
Ταξίμια και λοξό τζαμάρισμα•
Το λαρύγγι του χαράματα• για
Να φέρει στο μυαλό
Η μνήμη (δε θά ‘μουν)
Εκείνον το ρεμπέτη (ούτε πέντε)
Στη Φαρμακολύτρια (κοντά
Παντελονάκια, τσιρότα
Στα γόνατα και στους αγκώνες)
Που ‘παιζε το καημόκουτο
Με το σανδάλι του
Μπροστά στα γουρλωμένα μάτια
Του κοσμάκη• κι ακόμη ν’
Αντηχεί στ’ αφτιά μου
Το ντρίγκι ντρίγκι με το κομπολόι
Και οι στίχοι (μάλλον δανεικοί•
Όχι δικοί του• τι πειράζει; )
Από κάποιο μουρμούρικο παλιό•
” Παίξε τραγούδια
Το μυαλό μου να ζαλίσω
Να την ξεχάσω
Και να μην την ξαναθυμηθώ ” •

*Στη φωτογραφία: Ben Langlands, Nikki Bell Utopia.