Ζεις μες στη σάρκα μου
δεν ξέρω πώς μπήκες εκεί μέσα
απατεώνας μου φαίνεσαι
είσαι η ψείρα των παιδικών μου χρόνων
όμορφη ψείρα και όμορφα θα σε βγάλω
και τρως και με τρως όμορφα με τρως
και πονάω και κτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο
όμορφα το κτυπάω και σε πονάω όμορφα σε πονάω
και πονάμε κι οι δυο πονάμε όμορφα πονάμε
όπως πονούν οι άνθρωποι όμορφοι άνθρωποι
που δεν ξέρουν να κλείσουν όμορφα να κλείσουν
τον τάφο της μάνας τους

κι αυτοί που μοιάζουν
δεν θα δώσουν ποτέ εκείνο το φιλί

*«μάθημα γεωγραφίας», εκδ. ενύπνιο, 2021.