Όλοι ανυπομονούμε για μέρες
ανέμελες και γαλήνιες –
κάτω από τον λαμπρό ήλιο
του Γενάρη,
ή μέσα στο θερμό φεγγαρόφωτο
των Αλκυονίδων,

περιμένω να μεταμορφωθείς –
άγνωστο το εύρος της αναμονής.

Ο χρόνος συρρικνώνεται
σε περιβόλια με ώριμα κίτρα
καθώς το άρωμα αιωρείται
μέχρι την άκρη άστρων.
Περπατώ σε παροδική νηνεμία –
μέσα από ανυπόμονο βλέμμα
σπεύδει να ακτινοβολήσει
η χαρά
μόλις κοπάζουν οι άνεμοι
πάνω από τον καθρέφτη
των θαλασσών.

Πόσο ασφαλής επωάζει η ελπίδα;

Στον δικό μας τόπο
είναι ετήσια η ανανέωσή της.