Α
Όλος ο βίος σπαταλίστηκε
στο υπερώο της άσκησης
με λόγο νιπτικό, και έργο
ακλόνητο.
Κάποτε να το θυμάσαι
θα σ’ αγκαλιάσει, ο δίδυμός σου
αδελφός, με τιμές πρεσβευτού
εν ενεργεία.
Β
Με τη νύχτα να λικνίζει
τις ώρες της, στα βαθιά
οράματα, παλιούς μαστόρους
βλέπω συνέχεια, να μου λένε,
λόγια σοφά, του παλιού καιρού.
“Δεύτε διαλεχθώμεν αδελφοί”
Και να κρατούν στα χέρια τους
έπαθλα χρυσά, από εκείνα που δίνει
ο χρόνος αφιλοκερδώς
ως φόρο τιμής
κι όλο με καλούν, με ορθάνοιχτα λόγια
να εισέλθω πεζός, στη δική τους πολιτεία
με μαντήλι λευκό, στο δοξαστικό των φώτων.
Γ
Όλοι εκείνοι οι ναυαγοί
που βάλαν μέσα τους
την τρικυμία
της μεγάλης ώρας
διαβάζουν τις θύελλες
σ’ εμάς τους ανίδεους
κι επιτρέπουν την είσοδο
σ’ αυτούς που αφήνουν
την ύλη
έξω απ’ το Είναι τους
κι ανηφορίζουν ανάλαφροι
με αναμμένα φανάρια
στον κόσμο τους.
Γι’ αυτό να θυμάσαι
δικά μας κύματα
φέρνουν σωστά μηνύματα
στα τραγικά του κόσμου.
Δ
Ήσυχο το κερί
στο πέτρινο τραπέζι
και ο Ενδυμίων εξαντλημένος
ερχόμενος από τα βάθη
της φρόνησης, και της σκληρής ερημιάς
ξεφυλλίζει την όψη του
στο τελευταίο κεκραγέναι.
Ο εσπερινός απόψε
μ’ ένα βιβλίο της καρδιάς
και την επίσημη στολή του
θα ‘χει πολλούς τραυματίες
και οι αδελφές, με τα λευκά πανωφόρια
όσο πάνε και λιγοστεύουν
και μη με ρωτάς
πώς θα την βγάλουμε αύριο.
Όπως το βλέπεις
κανείς δεν λέει ν’ αναρρώσει.
To Koskino 
Με εικόνες που θυμίζουν άμφια, δισκοπότηρα αντίδωρα, ημίφωτα σκανδαλωδώς υπαινισσόμενα, ο δημιουργός μέσα από μία κριτική ασκητών αναπόληση , μάς εμβάλλει σε σοκάκια ελπίδος, για να μας βαφτίσει ξανά στο – απαισιόδοξο ανηκέστως – .
Και ο μυστικισμός των θρησκειών λαξεύει, διαθέτοντας και αυτός το γάρμπος του! Ένα γάρμπος – που, τουλάχιστον για μένα – δεν μπορεί να ξεφύγει από το, μέσα στις εκκλησίες γρήγορο και όπως όπως σήκωμα των φουστανιών – το γλυκύτατο μετ’ εμποδίων τρίψιμο σε μηρούς γυναίκειους!!!!!
Με εικόνες που θυμίζουν άμφια, δισκοπότηρα αντίδωρα, ημίφωτα σκανδαλωδώς υπαινισσόμενα, ο δημιουργός μέσα από μία κριτική ασκητών αναπόληση , μάς εμβάλλει σε σοκάκια ελπίδος, για να μας βαφτίσει ξανά στο – απαισιόδοξο ανηκέστως – .
Και ο μυστικισμός των θρησκειών λαξεύει, διαθέτοντας και αυτός το γάρμπος του! Ένα γάρμπος – που, τουλάχιστον για μένα – δεν μπορεί να ξεφύγει από το, μέσα στις εκκλησίες γρήγορο και όπως όπως σήκωμα των φουστανιών – το γλυκύτατο μετ’ εμποδίων τρίψιμο σε μηρούς γυναίκειους!!!!!
Δυναμωμένος με θεωρία και μελέτη,
εγώ τα πάθη μου δεν θα φοβούμαι σα δειλός.
Το σώμα μου στες ηδονές θα δώσω,
στες απολαύσεις τες ονειρεμένες,
στες τολμηρότερες ερωτικές επιθυμίες,
10
στες λάγνες του αίματός μου ορμές, χωρίς
κανέναν φόβο, γιατί όταν θέλω —
και θα ’χω θέλησι, δυναμωμένος
ως θα ’μαι με θεωρία και μελέτη —
στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω
15
το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό.
Κ. Καβάφης