Γιατί παραμένω οπαδός
μιας πραγματικότητας που σε τίποτε την τάξη μου δεν ωφελεί;
Στις κερκίδες μ’ αρέσει να φωνάζω
υπέρ της μίας ομάδας και κατά της άλλης
κι όταν κερδίζει η δικιά μου ικανοποιούμαι.
Είναι ωραίο το ποδόσφαιρο,
αλλά πόσο έχουμε πραγματική πρόσβαση στον αθλητισμό;
Όλοι μας φοράμε φανέλες και κρατάμε σημαίες
κι ενώ υμνούμε την αγαπημένη μας ομάδα
με κατακλύζουν σκέψεις κι ερωτήματα – που μου χαλάνε το ρυθμό του ύμνου.
Όπως, ότι από Δευτέρα, – θα πάω άκεφος, φτηνός και μαγκωμένος στη δουλειά,
για να καταλήξω το απόγευμα στο super-market
και να αισθανθώ τα μαχαίρια της ακρίβειας.
Ποιος έχει κουράγιο και τι λόγους να βρει
μετά από τέτοια άνιση μάχη
τους άλλους οπαδούς να τους μισεί;
– Όχι, δεν είναι αυτοί οι πραγματικοί μας εχθροί-
Και ποιο το νόημα να παραμένουμε
οπαδοί της αδράνειας άρα και της επιβολής
μιας ιδεολογίας και μιας πολιτικής
που σε τίποτε την τάξη μας δεν ωφελεί;
Πρέπει να κατέβουμε και στον αγωνιστικό χώρο της απεργίας
όπως μας τα λέει και η Χρύσα στο γραφείο,
αλλά και της αγαπημένης μου ομάδας η ιστορία.
Ναι, να κατέβουμε χιλιάδες κι αληθινά ενωμένοι
κάτω από την κόκκινη σημαία, που υψώνεται πεισματάρα
κι απ’ τους πραγματικούς μας τους εχθρούς – κατασυκοφαντημένη.
To Koskino 
Είναι ζήτγημα κοινωνικών τάξεων; ;H ζήτημα συλλογικής ωφέλειας, αρμονικής συνύπαρξης, μέσα από ξετύλιγμα μοναδικοτήτων των ανθρώπων και μεθέξεώς τους;
Εάν δεν ανήκατε στην τάξη που ανήκετε, και, ανήκατε στην άλλη’θα είχατε κάποιον λόγο , ωστε να θέλετε , αυτός ο κόσμος να αλλάξει ή θα ήταν όλα καλά γαι εσάς και ο κόσμος θα φάνταζε όμορφος, εάν ήσασταν ή εάν ξαφνικά κερδίζατε το λαχείο; Εάν είναι έτσι,τότε η πανάκεια είναι, να αγωνιστούμε όλοι, πατώντας επί πτωμάτων, να γίνουμε πλούσιοι, για να βρούμε την υγεία – την ευτυχία.
Εάν η τάξη εκείνων που πουλάν εργασία γίνει κυρίαρχη, θα έχουμε πάλι μια καινούρια κάστα εξουσίας, θα έχουμε κυρίαρχους, κυριαρχημένους, αδικητές και αδικημένους.
Απομυθοποιήστε τα υλικά αγαθά, απομυθοποιήστε τους πλουσίους, ως αισχρούς – αρρώστους – ηλιθίους ! Κτυπήστε τους πλουσίους, απεργώντας – ανατρέποντάς τους! Μην τους θεωρείτε όμως έξυπνους, ευτυχείς, επιθυμώντας να πάρετε την θέση τους.
Αταξική κοινωνία θέλουμε ! Όμοιες αμοιβές για όλους ! Κατάργηση της υποτιμήσεως τής χειρωνακτικής εργασίας, εξομοιώνοντάς την με την πνευματική ! Αν και οι ακροβίωτοι πάντα θα είναι οι πιο χρήσιμοι τις κοινωνίες στηρίζοντας!!!
Είναι ζήτημα κοινωνικών τάξεων, ή μήπως, είναι ζήτημα συλλογικής ωφελείας, αρμονικής συνυπάρξεως, μέσα από ξετύλιγμα μοναδικοτήτων των ανθρώπων και μεθέξεώς τους ;
Εάν δεν ανήκατε στην τάξη που ανήκετε, και, ανήκατε στην άλλη΄ θα είχατε κάπιον λόγο, ώστε, να θέλετε, αυτός ο κόσμος να αλλάξει ή θα ήταν όλα καλά για εσάς, και ο κόσμος θα φάνταζε όμορφος, εάν ήσαασταν πλούσιος ή εάν ξαφνικά κερδίζατε στο λαχείο ;
Εάν είναι έτσι, τότε η πανάκεια είναι, να αγωνιστούμε όλοι, πατώντας
επί πτωμάτων να γίνουμε πλούσιοι, για να βρούμε την υγεία, την
ευτυχία.
Εάν η τάξη εκείνων που πουλούν εργασία γίνει κυρίαρχη, θα έχουμε πάλι νέα κάστα εξουσίας, θα έχουμε κυρίαρχους, κυριαρχημένους, αδικητές και αδικημένους.
Απομυθοποιήστε τα υλικά αγαθά, επανατοποθετώντας τα στην χρηστική σημασία τους, απομυθοποιήστε τους πλουσίους, ως αισχρούς – αρρώστους – ηλιθίους ! Κτυπήστε τους πλουσίους, απεργώντας – ανατρέποντάς τους!!! Μην τους θεωρείτε όμως έξυπνους, ευτυχείς, επιθυμώντας, να πάρετε την θέση τους.
Αταξική κοινωνία θέλουμε ! Όμοιες αμοιβές για όλους ! Κατάργηση τής υποτιμήσεως τής χειρωνακτικής εργασίας, έναντι της πνευματικής, αν και οι ακροβίωτοι χειρώνακτες, πάντα, θα είναι οι πιο χρήσιμοι,, τις κοινωνίες στηρίζοντας.
Εάν η τάξη εκείνων που πουλάν εργασία γίνει κυρίαρχη, θα έχουμε πάλι νέα κάστα εξουσίας