Στενό, πολύ μύτη
Μακρύ πρόσωπο
Άσπρο χρώμα
Μηδέν μούσι
Ξεχωριστό σημάδι
Απαλό και λεπτό
Επιβιώνει ότι αυτός γνωρίζετε
Λάμα βυθισμένο
Δυναστεία της σελήνης
Επιτρέψτε του μεταξύ μας
Να εξελίσσεται σαν ένα άγαλμα
Μαζί με το ουράνιο τόξο του Κλυνί
Κομαρτέν Άστρα φωλεά η με ίδια όλα
Αμπαζούρ του κόσμου ο άνθρωπος τού
Μέγας Δούκας
Ρουθουνίζει κίτρινο χλωμό
Από δέρμα πυρρό ευτυχία
Ρουέν ρόδο δαντέλες τών λαιμός ο επάνω
Επιχρυσωμένες με ανασήκωμα των ώμων
Δυο ρηγάδες μέσ’ στα χέρια
Υπό από αραβόσιτο
Χρυσαφένιοι αστράγαλοι βασίλισσα
Πάλλεται
Το επιδόρπιο ιδού
Ολίγον μεθυσμένος
Μελανοδοχείον ένα εντός κιμωλία τού
Γερανός ρομαντικός
Ντυμένος γκλάβες ελαφροπηδήματα
Θαύμα ελαφρότητας φασουλής
Σφυρηλατεί το ανεκδιήγητο παλάτι
Των υπερρεθισμένων άστρων
Η πλήρης ανιδιοτέλεια
Έχει λόγια κριός μικρός
Ξεκουτίζει τον άλικο δαυλό του νεκρού κόσμου
Στόρι αφήστε του το κρύσταλλο
Μ’ ένα τέχνασμα ρομαντικό
Στη σχολή των μπουκέτων κουπλέ τυφλό
Κάποιας διάνοιας ανώτερης παρωχημένης
Σκέψου κουνάβι
Στρογγύλες όμορφες καλώς τού
Νοικιασμένα τακούνια του εντός έως
Απλότης ομορφιά
Δούμε θα
Αυτή η εξαιρετική ιδέα
……………………………………………………………

*”Μοναδικός ευνούχος”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2018. Μετάφραση: Ανδρέας Νεοφυτίδης.

**Στη φωτογραφία Francis Picabia, Γυναίκα σε πράσινο φόντο, 1938.