Η ζωή μου στοιχειωμένη από ημερομηνίες
θάνατοι, επέτειοι, χωρισμοί.

Δεν ξέρω για τον χρόνο,
αλλά το ημερολόγιο
είναι μια ανθρώπινη επινόηση
φριχτή
που πελεκάει τη μνήμη.

*

Άσπλαγχνη μνήμη, άδικη
ό,τι ωραίο έζησα λειώνει
σαν να ‘ταν χιόνι
κι όλα τα άσχημα εδώ
βουνά αμετακίνητα.

*

Τι να ‘λεγε ο Φιοντόρ
για τούτο το όνειρο πάλι
Εκείνη ποδοπατημένη
από έξαλλα πλήθη
απλώνει το χέρι
να την σώσω
κι έπειτα το τραβά πίσω
σπρώχνω ν’ ανοίξω χώρο
η στέπα διαστέλλεται
θηλιές με πνίγουν
και δίνες ρώσικες
μα δεν θέλω να ξυπνήσω
Εκείνη στο όνειρο
-Φιοντόρ-
μην χάσω πάλι

*Από τη συλλογή “Ζέλμπα”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Δεκέμβριος 2017.