Κάλεσμα αγνώστου
στην άκρη του δρόμου
στη μέση της μέρας
που γκρίζα περνούσε.

Παρελθόντος φωνή
εικόνες ξύπνησε
ήχους παιδιών
στην ολοζώντανη αυλή.

Μα πάλι η μνήμη δεν κατάφερε
φιγούρες να σχηματίσει
δονήσεις να ανασύρει
ιστορίες να αφηγηθεί·
θολή παρέμεινε η εικόνα.

Μια γνώριμη φωνή μ’ ένα οικείο βλέμμα
τη μνήμη ξεσκονίζουν
σαν κάτι να γίνεται τώρα
ενώ η εικόνα ξεθωριάζει.