ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ

Κάποτε εμφανίζεται η μικρή νεράιδα
και μου πιάνει την κουβέντα
καθισμένη στη γυάλινη σφαίρα της
τοσοδούλα

Με αφήνει να βλέπω
σιωπηλές πεδιάδες την άγρια λεβάντα
και ∆ρυάδες να κρύβονται στις καστανιές
ντροπιασμένες
Σκύβω το κεφάλι

*

Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΦΙΟΥ

Σκέφτομαι συχνά
ξύλινα τραπέζια πλάι στο κύμα
καρέκλες άσπρη φορμάικα
κι ένα τασάκι στρογγυλό
νικέλινο
μισά τσιγάρα σβησμένα με μανία
τιμωρημένα για αταξίες ολόκληρες

μπροστά το απέραντο να καρφώνει

Το τραγούδι του πατέρα έρχεται τότε
εξαίσια αίσθηση νιότης παλιάς
με τη μάνα να κάνει τις δεύτερες
οι μουσικές που με μεγάλωσαν
μπόγοι που κουβαλώ
φτάνουν κοντά μου
ανάποδα

*

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Μαραμένα φύλλα ταπετσαρίας
η μάνα με τον «Αστέρα» καθισμένη στο σκαμνάκι
οσμές από βιβλία εικονογραφημένα

∆οξασμένη εποχή των μονοκοτυλήδονων

*Από τη συλλογή “Παραμύθια ανάποδα”, εκδ, Θεμέλιο, 2020.

**Στη φωτογραφία: Sabine Weiss, Rainy Monday.