Οι μέρες συρρικνωμένα βαγόνια τρένων,
διαδρομές υπερηχητικών αεροπλάνων οι νύχτες της λήθης,
και το φεγγάρι ο τελικός προορισμός των βηματισμών μας.
Έτσι γνωρίζουμε και την πόλη καλύτερα και οι αλήθειες της στιγμής
που κάνουν παλινδρομήσεις από δωμάτιο σε δωμάτιο,
στους καθρεφτισμούς του ιδρώτα μας τα αφηρημένα λόγια των
ονείρων τους,
δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα εύθραυστα του χρόνου σημεία.
Με λεπτομέρειες και συνταγολόγια,
νύχτες που διανυκτερεύουν με το φώς του διαδρόμου απογειώσεις
και αποχαιρετισμοί μας,
γίνονται ένα
στην άκρη των ματιών μας τα κύματά τους ηρεμούν.
Μα οι βουτιές καλοκαιριού και τα καράβια της γραμμής που λικνίζονται,
στο βάθος του πελάγους
μπορεί και των νεόπλουτων καράβια,
είπες να ‘ναι αλλά τι μας νοιάζει συμπλήρωσα και έδειχνες στο
άγνωστο του ορίζοντα με τα δάχτυλα και το φεγγάρι
και εκεί που μας βγάζει η στιγμή τους,
το τέλος του ταξιδιού μας δεν πιάνει λιμάνι.
Μια ακόμη παλινδρόμηση με μεταφορές και παρομοιώσεις μένει στα
χαρτιά και στις φωτογραφίες τις τόσο αναμνηστικές,
κάρτ ποστάλ και μυρουδιές τους ακόμη ταξιδεύουν.
Με ωτοστόπ ταξιδέψαμε,
κανένα ταξί δεν μας περίμενε στην εξώπορτα και συνεχίζαμε το ίδιο
και πίσω από τις κουρτίνες των λίγων τετραγωνικών μας,
όρθιοι και καθιστοί κρατούσαμε χέρι με χέρι το δευτερόλεπτο να μην φύγει άσκοπα από δίπλα μας,
μια στο ταβάνι, μια στο πάτωμα,
κατοικούσαμε τις εποχές και ό,τι αφήσαμε πίσω μας,
παλινδρομεί συμπτωματικά και εν γνώση μας μπροστά μας,
λες και είναι ένας σταθμός επιβίβασης και μας περιμένει.
Σαν ανταμοιβή ή σαν φιλοδώρημα η καλή πλευρά του χρόνου,
μας μοιράζει ακόμη κουράγιο και συμπάθεια,
και ξεδιπλώνουμε και τους λερωμένους χάρτες από τις τσέπες μας,
τα τόσα ταξίδια των δαχτύλων μας σε μια άλλη δοκιμασία γεύσης
και με τα απολύτως απαραίτητα όπως δυο ρουχαλάκια για αλλαξιά
και αυθορμησιά στα μάτια δείχνουν καινούργιους δρόμους
Χωρίς ενδοιασμό τραβάμε και την κουρτίνα των ονείρων
Ό,τι προκύψει, ας μας βρει.

Μελβούρνη 2022