ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΑ ΜΟΥ ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Το φαγητό μου το τρώω μαμά
τα δόντια μου τα πλένω, μην ανησυχείς
Κι όταν κρυώνω φορώ το χοντρό παλτό.
Μαμά, σόρι, το πρόβλημα δεν είναι
ο καιρός ούτε η κακή διατροφή.
Με ακούς; Αλλού είναι το πρόβλημα.
Βρίσκομαι στη γη δεκαπέντε χιλιάδες μέρες
κι ακόμα να προσαρμοστώ.

*

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

και προπαντός
να μη σιχαίνομαι
όσα μπορώ
και συνηθίζω

το κρεβάτι που τρίζει
την τηλεόραση ως μοναδικό
συνομιλητή
τα παγωμένα καλοριφέρ
τις κονσέρβες
τις τρύπιες κάλτσες
τα αντικαταθλιπτικά χάπια
το όνομά μου στις λίστες
ευρέσεως εργασίας
τους τέσσερις τοίχους
τις άδειες κορνίζες
τα πλαστικά μαχαίρια
τη νεκρή μου γάτα
τις πόρτες ασφαλείας
τη χαμένη μου αξιοπρέπεια
τις πόρτες ασφαλείας

*

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΑΛΑ

παπαγαλίες
και φτηνά στιχάκια
σε σχολεία, έδρανα
και παρακλήσεις

τα καλύτερα μυαλά τη γενιάς μου
δεν τα έφαγε η ξενιτιά
αλλά οι υποκλίσεις

βολεμένοι όλοι σε μια ζωή
από δεύτερο χέρι
στέκω αμήχανος
χωρίς πια να ξέρω
ναι, χωρίς πια να ξέρω

*Από τη συλλογή «Ο άνθρωπος τανκ», εκδ. θράκα, 2017.