Όταν ο Λούσιαν Φρόυντ ζήτησε από κείνη τη γυναίκα να ποζάρει,
δεν είχε ιδέα ότι ο σκύλος του -ένα μυώδες, ταχύτατο γουίπετ-
θα την ερωτευόταν παράφορα.
Σε σύντομο διάστημα ο ζωγράφος την έριξε στο κρεββάτι του
και το δυστυχές κυνάριον έπεσε σε μελαγχολία.
Από το κυνήγι επέστρεφαν άπρακτοι κι από τις κούρσες ταπεινωμένοι.
Τις νύχτες ορμούσε στο πόδι του και το ροκάνιζε ως το κόκκαλο.
Το ευγενές τετράποδο είχε πλέον την όψη λαϊκού Ηρακλή ηττημένου από ένα τενεκεδάκι…
Ένα βράδυ ο ζωγράφος καθώς του ‘βαζε πούλβερη στο τραύμα τσάκισε.
“Δε σου αξίζει αγόρι μου”, είπε:
Άνοιξε την πόρτα της κάμαρας.
Ο μικρός πλησίασε πιο αθόρυβα κι απ’ τη νύχτα.
Με τη μουσούδα υγρή σφηνώθηκε στη διπλωμένη της κνήμη κι αποκοιμήθηκε.

Φωτογραφία: Lucian Freud, Girl on the quay