Με το μούδιασμα του κενού ξεκίνησε η μέρα
βαρύ το σώμα, νωχελικές οι κινήσεις
μας μετέφεραν αυτόματα σε όσα συνήθως.

Μια στιγμή θύμησης από το κοντινό παρελθόν
μας γνέφει ειρωνικά και πλαγίως
κοιτάζοντας την αμηχανία μας.

Μια στιγμή ζωής, δεν μετανιώνω για τίποτα είπες κυρία Ασπασία
και σκέφτηκα ότι μια γενιά φεύγει και τί ακολουθεί
καθώς το γκρίζο κυρίευε τη μέρα.

Του δειλινού η μαβιά χροιά
το θαμπό σήμερα φτάνει στο τέλος
επανάληψη, κυκλικότητα, λίγο φως στο βάθος.