όταν πηδάω στο κρεβάτι
και με πιάνεις στον αέρα
είσαι παιδί μου, λες
δεν μπορώ να σε εγκαταλείψω
και το σώμα μου γίνεται μαλακό
τσακίστηκα όταν έλειπες
κι έμεινα με το μυαλό στο χέρι
ένας σκληρός εγκέφαλος
*Από τη συλλογή «αυτά που φαίνονται στο φως μου μοιάζουν οικεία», εκδ., θράκα, 2022.
To Koskino 
Κύριε, Τρωαδίτη, Τι τηλεπάθεια είναι αυτή; Ακριβώς, όσα το ποίημα αυτό μου ενέπνευσε, τα αποτυπώνει απεικονείζοντάς τα, η εικόνα που επιλέξατε, να το συνοδεύσει, και, η οποία, με τέχνης αφοσίωση και τρέλα το υποστηρίζει!
Τα σχόλια περιττεύουν! Η εικόνα τα αφόπλισε ως το σχολίων σχόλιο!