Κατερίνα Ζησάκη, Ποιήματα 

σε υποθέτω
άρα ακούς


*


έστω ένας κακός άνθρωπος

έσο δι’ εμού
μια υπόσχεση σωτηρίας

κάθε φορά

κανονίσου να φέγγεις το δρόμο
τη νύχτα πάντα

βαρέθηκα

το φεγγάρι δεν είναι μια λάμπα
και θα το σπάσω

*
τι είπε ο σκύλος 2

τη στένεψα
για να χωρέσει στα ρούχα

θάρρος υπάρχει

για να ελέγξουμε αν είναι δυνατό
κλωτσάμε πρώτα

τα ρούχα χάλασαν
ταΐσου να φαρδύνεις

το βάρος μέσα

ή αλλιώς
προνόμιο

*

ΛΟΞΑ

να σκαρφαλώνεις το νερό

ν’ ακούς στο άσπρο
φως που εγκατέλειψε

*

ΜΟΥΑΒΑΤ

ωκεάνιο αίσθημα

τόσο χάος και πάλι η λύπη
να μην είσαι δέντρο.

*Από τη συλλογή «χωρίς εαυτό», εκδ. Έρμα, 2022.

2.Αναφορά στην ποιητική συλλογή της Τόνιας Κοσμαδάκη «Σκύλος», Απόπειρα, Αθήνα 2020.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s