ΜΙΚΡΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

Γράμματα που έγραψε στο βλέμμα τους η αγάπη
Όνειρα που κέντησαν στον ύπνο τους οι αράχνες

Ο θάνατος σαν ύφασμα σύρθηκε ανάμεσά τους

Έσβησαν έτσι τα λαμπρά τους μάτια σαν λυχνάρια
Το δέρμα τους που ήταν σφιχτό σαν το πανί στον άνεμο
Δε νιώθει πια τη ζεστασιά που χύνουν τα κορμιά

Σαν ημερομηνίες τα ονόματά τους

Όμως καθώς χαμογελάς χαμογελούν ακόμα
Τα βήματά τους αντηχούν μέσα στα βήματά μας
Και στην καρδιά μας νιώθουμε το χτύπο της καρδιάς τους.

*

ΣΤΙΓΜΑΤΑ

Α
Η φτέρνα του Αχιλλέα
Είναι η απέραντη
Αδυναμία του ήλιου.

Β
Η πείνα φτιάχνει τα μήλα
Η δίψα το νερό
Και η τιμωρία τον Τάνταλο.

Γ
Κελαινώ
Τι φταίω αν μου δίνουν
Φτερά οι θεοί
Και νύχια οι άνθρωποι.

Δ
Σαν το νερό αδιάκοπα
Μακραίνει απ’ την πηγή του
Ο άνθρωπος.

Ε
Όπως η νύχτα τ’ αστέρια
Ο καημός
Φτιάχνει τα πρόσωπα.

*

ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΝΑΥΑΓΩΝ

Εσείς βουνά που μένετε γυμνά στο περιθώριο
Που ακούγεται στα στέρνα σας ο καλπασμός της γης
Σε σας νησιά το πέλαγος στηρίζει τ’ όνειρό του
Τα πόδια σας βυθίζονται μες στο νερό
Στα πόδια σας τα ρεύματα διευθύνουν τους νεκρούς
Και στρέφονται άλλοι προς δυσμάς κι άλλοι προς τα νησιά
Παλεύοντας αδιάκοπα να πιάσουν τ’ ακρογιάλια
Τιμωρημένοι ανάλογα ο καθένας με το βάρος
Της ενοχής του, ανάλογα και τα μνημεία που στήνουν
Οι στεριανοί στους ναυαγούς σαν έρθουν οι εποχές τους
Τιμώντας τον θαλασσινό τους ήρωα ή νεκρό.

*Από τη συλλογή “Κεντρική Στοά”, 1958.