ΟΣΤΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Δεν είχε σάρκα.
Είχε οστά.
Κρίνα φυτεμένα στον εγκέφαλο.
Ένα ερωτικό σημείωμα
σφηνωμένο στην κλείδα.
Στη θέση της καρδιάς είχε καρδιά.
Στους πνεύμονες άγρια βλάστηση.
Τα πλευρά λιτά. Δίχως περιττές πολυτέλειες.
Τα μηριαία της οστά
απέβαιναν μοιραία για πολλούς εραστές.
Την ερωτεύτηκα.
Έναν αιώνα αργότερα
ανακαλύφθηκε ο έρωτας.

*

ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ ΠΙΑ

Μνήμη Στέφανου Γουσέτη

Αγνοείται η τύχη όλων των πεθαμένων.
Μαζί και η δική σου.
Ο Ζήσης,
ο τελευταίος άνθρωπος που μίλησε μαζί σου,
ξέχασε από αφηρημάδα να σε ρωτήσει αν ζεις.

Κάποιοι είπαν
πως σε είδαν στο κατόπι του Ουλιάνοφ.
Άλλοι πως έψηνες καφέδες στο μνημόσυνό σου.
Ικανό σ’ έχω να πέθανες μόνο για την αλητεία.
Σ’ τα γράφω σκόρπια.
Στο μπλοκάκι που σημείωνες υλικά οικοδομών.
Μη με παρεξηγείς.
Με έχει πιάσει το παράπονο.

Δεν έρχεσαι πια.
Από ζωντανό έχω να σε δω.

*Από τη συλλογή “Ένα ποτήρι ακόμη, Τσαρλς”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2015.