ΣΥΝΤΗΡΗΤΗΣ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΤΟΞΩΝ

στα χαρακώματα της παλάμης
μαίνεται πάλι ο εαυτός μου

δεν έχω μπαλώσει ακόμα το παρελθόν
και στο σκισμένο μέλλον έχει κρύο
ένα κρύο που δεν είναι τίποτα άλλο
πέρα από ένα νόμισμα
επαρκώς φαγωμένο κι από τις δύο του πλευρές
(δεν φτάνει ούτε για εισιτήρια)

Στο σχοινί που άλλοτε έδεναν τις προσευχές
εγώ απλώνω τους πνιγμούς μου:

ο άνεμος είναι το μόνο χειροπιαστό άπειρο
αφού κανείς δεν ξέρει πού θα τραυλίσει ο διάολος
και θα σου κάνει το βάσανο σάβανο
αν θες μυτερό ρουά στον θάνατο
να τα ‘χεις καλά με τη γροθιά σου

*

ΑΝΙΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

το παν είναι να κάνεις το βαμβάκι
να κόβει
τα υπόλοιπα
δεν κάνουν ούτε για νανούρισμα
κι αφού κάθε αλήθεια
είναι ένα μπούμερανγκ χωρίς μπέσα
(κάποια μέρα θα αυτομολήσει)
κρύβω στις χούφτες μου φως
από τα σπλάχνα της ωραίας πανσελήνου
και το πετάω με στη μνήμη
να πάρει τα πάνω της
ή έστω να ασπρίσει
λίγο

*Από τη συλλογή “Συντηρητής ουράνιων τόξων”, εκδ. στίξις, 2022.