Την ώρα που είσαι έτοιμος να κοιμηθείς
κι έρχεται ο Μορφέας να σε πάρει,
την ώρα που σιγά σιγά ενώνεστε
πρώτα τα ακροδάχτυλα
κατόπιν οι παλάμες
ύστερα τα πλευρά και πάει λέγοντας,
όπως ερωτικά αγκαλιάζετε ο ένας τον άλλον
εσύ κρατάς τα μάτια σου πεισματικά ανοιχτά
σαν το αγρίμι τον παλεύεις,
σαν το εκκρεμές ανησυχείς
δεξιά-αριστερά
μη σε φιλήσει.
Μένετε αγκαλιασμένοι αλλά άυπνοι.
Και τι φοβάσαι;
Πως τάχα θα σε βουτήξει μες στη θάλασσα;
Πως θα σου κάνει πατητές εκεί που δεν πατάς;
Τον αναγκάζεις να περιμένει στα ρηχά για να φανείς
κι ακόμη και στον ύπνο σου, φοβάσαι
μη σου τη φέρει ο Ύπνος
και ξανοιχτείτε στον Αιώνα.
*Από τη συλλογή “Ανοιχτά φωνήεντα και δαγκωμένα σύμφωνα”, (2022) και από εδώ: https://thepoetsiloved.wordpress.com/2022/10/18/ioanna-lioutsia-anapausi-ιωάννα-λιούτσια-ανάπαυση/
**Έργο τέχνης: Norman Cornish.
To Koskino 
Ο ύπνος, αυτός ο μεγάλος δημεγέρτης μα και δημοκόπος!
Αυτός ο ανυπέρβλητος τεχνίτης, καλλιτέχνης πρωτόγνωρος που, με την άριστη τέχνη του πάντα μας πλανά !
Ιδιόρρυθμη συλληπτική επινόηση, επιλογής του ύπνου ως άξονα εκφραστικού,, όπως, και, με ιδιαίτερότητα περνάτε το μήνυμα του φόβου από τον οποίον οι άνθρωποι διακατέχονται, μη δυνάμενοι να αφεθούν, φοβούμενοι ακόμη και τον ύπνο, μήπως, μαζί του ξανοιχτούν στον αιώνα – υπαινισσόμενη εδώ τον τον φόβο του θανάτου – βαραίνοντας η ποίηση περισσότερο στους τρεις τελευταίους στίχους.