I.
Οι φίλοι μου
φορούν ακάνθινο στεφάνι
παριστάνουν τον Χριστό
λογαριάζουν ν’ αναστηθούν
φοβούνται τον θάνατο
και όλο το αναβάλλουν.

ii.
Μια παρέα εφήβων
σέρνει τα βήματά της
στη διαδρομή προς το σχολείο
φορούν όλοι
τα πόδια των προγόνων τους.

iii.
Ξημερώνει
οι πινακίδες των Ι.Χ.
λαμπιρίζουν στον ήλιο
είμαι και σήμερα
ο πιο μοναχικός τεμπέλης
στον κόσμο.

*Περιλαμβάνεται στο βιβλίο “Ψηφιδωτό Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης”, εκδ. Κύμα, 2022, σελ. 145.