Είχα μία ώρα
για να σώσω τον κόσμο
από την καταστροφή
απλά και μόνο λέγοντας κάτι
μία οποιαδήποτε έκφραση
ότι ήθελα, ότι πίστευα
γενικό ή συγκεκριμένο
ικανό να σώσει τον κόσμο
από την καταστροφή.
Δοκίμασα τα πάντα.
Αφού εξάντλησα το μυαλό μου
έπιασα τα βιβλία μου
τα τραγούδια και τις προσευχές.
Στα τελευταία λεπτά
είχα ήδη καταρρεύσει
σε κάτι άρρωστο και ξένο.
Όταν η ώρα πέρασε για τα καλά
πήρα τηλέφωνο την μητέρα μου
και της ζήτησα συγνώμη κλαίγοντας
ζητώντας της να με συγχωρέσει.
Ο θόρυβος της πόλης
συνέχιζε να τρυπά τους τοίχους μου.
Η αλήθεια είναι εξάλλου
πως ο κόσμος δεν με ενδιέφερε ποτέ.
To Koskino 
Σε ευχαριστώ, Δημήτρη.