Ήσυχα απλώνεται η φύση
και ο Καρυωτάκης βγαίνει από τον τάφο
την τελευταία ελπίδα ν’ αγναντέψει.
“Πέσε πρινής όταν περνούν ανθρώποι”.
Εδώ του το σχωρνάς.
Ο Καρυωτάκης αγαπούσε, πέθανε
κι η ελπίδα χάθηκε.
Το φω, η θάλασσα, τα πλατάνια βρυχώνται,
Οι τελευταίοι σύντροφοι στο σκιερό του σπίτι.
Καρυωτάκη ποιητή σε χαιρετώ

*Από τη συλλογή “Πέμπτη διάσταση”. εκδ. Γνώση, 1984.