Ο Chet λιώνει τη μελωδία μέσα στις σκέψεις μου
Μετά από τόσο πετροπόλεμο του πλήθους
Που έχει βουλώσει τ’ αφτιά του με κερί
Σειρήνες ακούγοντας στα σωληνάδικα’
Αν ήξερα τέτοια σάλπιγγα
Ίσως ξυπνούσα τους νεκρούς
Ίσως ξεσήκωνα όλα τα τριζόνια
Για να κυλήσουν όλα μέλι γάλα
Για να σε φέρω πιο κοντά μου
Όπως πάνω σ’ ένα ποτάμι φουσκωμένο
Αλλά δεν ξέρω
Ούτ’ ένα φτωχό τζιτζίκι ν΄αντιγράψω
Ούτ’ ένα αγρίμι να ημερέψω
Ούτ’ ένα βράχο να σπρώξω στον γκεμό
Που νύχτες τώρα με καλεί με τ’ όνομά μου
Παίρνοντας σα νεράιδα τη φωνή σου’

*Από τη συλλογή “Τη νύχτα που ο Τζέκιλ μαχαίρωσε τον Χάιντ [και άλλες σχεδίες]”, εκδ. Στίξις, 2022.