Έτσι όπως ανεβαίνει οργή την οργή
παλίρροια η στάθμη του οδυρμού
μου ξεκουρδίζει το όνομα

χάνω τα αποτυπώματά μου
μου εκριζώνουνε τα χέρια

κάθε πρωί
κλειστές σηκώνοντας γροθιές
-διαλέγαμε την πέτρα
απάντηση στην ακαταγώνιστη εξουσία
του χαρτιού

και στο αποκάρωμα του ήλιου
μολύβι κρασί και λυγμοί

παιχνίδι για τραυματίες
και άλλους φορείς
για όσους βλέπουν τη ζωή
κάτω από το δέρμα της

όμως τελειώσαμε τώρα μ’ αυτά
τα δακρυγόνα σύνορα
τους πάνθηρες ατομισμούς μας

πονέσαμε έως το κόκκαλο το μίσος
και μάθαμε από πού κρατά
η ράτσα του κακού’

μάταιοι οι χειρο-χαλκάδες
κύριοι-
άχρηστα τα χαρτιά σας

μαλάκωσε το κέλυφος του πολιτισμού

στα φαγωμένα χέρια μας
φυτρώσανε ψαλίδια

*Από τη συλλογή “Πεζός ως την επούλωση”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2019.