Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Άτιτλο

όμαιμος του αετού
και των αρχαίων ναών
καταλυτής

έρημος
μέσα στη σιωπή του

κοιτάζει τα ίχνη
του χρόνου
επάνω στο σκοτεινό
υφαντό

και πλέκει
πλέκει
γράμματα με ήχους

σπάζει τη μοναξιά του
σε χιλιάδες πετράδια
κι ονειρεύεται έξω
από τη φαντασία

βρέχει τα πόδια του
σε θολές πηγές
ματώνει τα ακροδάχτυλά του
πάνω από το άπειρο γέρνει

και λούζεται την άβυσσο

όμαιμος του αετού
και των αρχαίων ναών
καταλυτής

αιρετικός για τους σοφούς
και για τους ταπεινούς
προφήτης

φλεγόμενος από αιώνων
εἰς τήν κάμινον των ηδονών
και παρθένος στα χέρια
των εφήβων

μια μυστική
σχεδόν ανερμήνευτη
γραφή τον θέλησε
ποιητή

όμως η άμμος
σάρωσε
τα αποτυπώματά του
έσβησε την κραυγή του

και τίποτε πια δεν τον θυμίζει

ένα νεφέλωμα το πρόσωπό του

γύρω από το μάτι του θανάτου

To Koskino