FILM NOIR

Τις περισσότερες φορές έρχεσαι χωρίς ειδοποίηση
κάθεσαι στο σαλόνι πίνεις μαρτίνι με πάγο
κουνάς το ποτήρι με μια κίνηση που υπόσχεται
μα δεν δίνει
καρφώνεις το βλέμμα απέναντι στο μηχανικό πιάνο
και μένεις βουβός

Τότε είναι που η φωνή πιάνει μια υγρασία στις γωνίες
δακρύζει σαν άγια εικόνα – και
τρέμω στη σκέψη πως μια ακόμα σιωπή σου
θα στρογγυλοκαθίσει στον καναπέ – και
θα μας κοιτάει όλο το βράδυ
σαν δυο μεγάλα τίποτα

*

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ

Κατάλαβες αμέσως
σαν καλός τεχνίτης
τη θέση που έπιανε το χρώμα
στον πίνακα του Βερονέζε

έτσι πέρασα ήσυχα απέναντι

Όταν έφυγες
τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους
Τελευταία λέξη ήταν η απουσία της

Ωστόσο
εξακολουθώ να σέβομαι
την κοφτή πινελιά

*Από τη συλλογή “Παραμύθια ανάποδα”, εκδ. Θεμέλιο, 2020.