Θεοδώρα Βαγιώτη, Ολιγόλεκτα II

Ολιγόλεκτα/μικρά ποιήματα
(ΙΙ)

Από το στόμα σου
κρέμονται
σταγόνες πλεχτής
ομοιοκαταληξίας

Στα ίσαλα
του κρασοπότηρου
βούτηξα τη ντροπή
και βγήκα
απαγγέλλοντας

Μία μέρα από αυτές
θα απαιτήσω
την προσοχή σου
με αντάλλαγμα
ένα ποίημα
έρωτος τρόμου

Εμπρός μου
σκυφτή στης γης το χώμα
λυπάται ολάκερη
μια αλέα από λεύκες

όταν ξεστρατίζω τα λόγια
που δεν έγραψα
στο χαρτί

Οι παλιοί εραστές
κοιμούνται
στο μπαουλοντίβανο·
μέσα φυλάει
την προίκα της
μια γυναίκα
ελεύθερη

Βουτηγμένος
στη λύπη
ξεπροβάλλει
τραγουδιστός ίαμβος·
αβάπτιστο το ποίημα
δεν έχει το θεό του

Πεθαμένο περιστέρι
στην ακτή
σαλεύει απ’ τον αέρα
κι ο φόβος τρέχει
ξοπίσω μου
καθώς κατεβαίνω
το λόφο·

απέναντι
τα φωτάκια που τρεμοπαίζουν
υπόσχονται
γερή ψαριά

To Koskino