“Καλύτερα να ανέβουμε
στις φλόγες της πυράς
και να πέσουμε
με το κρανίο κομματιασμένο
από μια ριπή
ενός τυφλού
εκτελεστικού χτυπήματος
παρά να δεχθούμε
το φάντασμα
μίας ειρηνικής ζωής.”

R. N.*

Άκου Ανθρωπάκο!
-πρώτος μονόλογος

“η ψυχή μου είναι σκοτεινή
και, όπως όλα γύρω μου,
κλαίει τη νύχτα. Μαύρη.”

R. N.

«Περίμενες να μην μπεις
στον κόπο
να κατανοήσεις
και να σκεφτείς
ότι ο κόσμος
κινείται
από της λύπης
τον κλαυσίγελο
και τη δημιουργική
παραφροσύνη.

Εγώ ο μοναχικός περιπατητής,
στους άγνωστους δρόμους
και τις γειτονιές,
κρύβω μέσα μου
όλη τη σοφία των Αλχημιστών
και τη μαγεία των σκοτεινών
άστρων.

Ενώ εσύ απλά νομίζεις
ότι αναγνωρίζεις
του κόσμου τη ρυθμική.
Μέσα σου όμως δεν έχεις βρει
το νόημα της σιγής.»

-Εκεί τελείωνε το πρώτο σημείωμα

Εικονοκλάστης
-δεύτερος μονόλογος

“Πίστευα
ότι είναι ένα όνειρο
και όμως είναι
η αιμοβόρα
πραγματικότητα.”

R. N.

«Η σκέψη στο αδηφάγο κέρδος,
οι πράξεις δεσμευμένες
από τα κελεύσματα
της αποκτήνωσης
και της προσωρινής
ονείρωξης.

Αλλά ο κόσμος δεν στραγγίζεται
στα συρματοπλέγματα
της ταμειακής.

Η ουτοπία,
η απασφαλισμένη αυτή χειροβομβίδα
των πιο αμφίβολων φαντασιώσεων,
αδημονεί να ακρωτηριάσει τα χέρια μας,
κλέβοντας το συκώτι του
Bruno Filippi.»

-Εκεί τελείωνε το δεύτερο σημείωμα

*Όλα τα αποσπάσματα προέρχονται από τον τόμο με επιλεγμένα κείμενα και ποιήματα του Novatore “Ο ιππότης του μηδενός. Επιλεγμένα κείμενα 1917-1922”, εκδ. Διάδοση, Αθήνα 2006.