L’essentiel est pourri
Le reste est pour eux.

La hiérarchie
C’est comme les étagères
Plus c’est haut, moins ça sert.

Ce poème ne sera jamais édité !
Mes mots sont trop brulants**
Pour le papier.

Το ουσιώδες είναι σάπιο
Τα υπόλοιπα είναι για αυτούς.

Η ιεραρχία
Είναι σαν τα ράφια
Όσο υψηλότερα βρίσκονται,
τόσο λιγότερο χρησιμεύουν.

Αυτό το ποίημα δεν θα εκδοθεί ποτέ!
Τα λόγια μου είναι πολύ πύρινα
Για το χαρτί.

*pourri / pour eux(πουρί πουρ ε): Δεν αποδίδεται στα ελληνικά αυτή η ιδιότυπη παρήχηση
**brulants: εννοεί ότι μπορούν να το κάψουν.

*

Ils font pousser
Les barbelés
Cultivons les tenailles.

Evidemment
Toutes nos luttes
Comme unique.

En manifestation –
Qui nous protège
De la police?

Μεγαλώνουν το
Αγκαθωτό σύρμα
Ας καλλιεργήσουμε τις τανάλιες

Προφανώς
Όλοι οι αγώνες μας
Ως μοναδικός.

Σε διαδήλωση –
Ποιος μας προστατεύει
Από την αστυνομία;

*

Mon ami,
Il fait du bruit ton silence,
Elle prend de la place ton absence.

N’oublie jamais
Ceux qui rêvent sans agir
Cultivent le cauchemar.

Dans le pays d’où tu viens :
Les frontières ne séparent pas deux mondes,
Il n’en existe qu’un et elles le déchirent.

Φίλε μου,
Κάνει θόρυβο η σιωπή σου,
Καταλαμβάνει χώρο η απουσία σου.

Ποτέ μην ξεχνάς
Αυτοί που ονειρεύονται χωρίς να ενεργούν
Καλλιεργούν τον εφιάλτη.

Στη χώρα απ’ όπου έρχεσαι:
Τα σύνορα δεν χωρίζουν δύο κόσμους,
Υπάρχει μόνο ένα και το σκίζουν.

*

Le contraire de la richesse
Ce n’est pas la pauvreté
C’est le partage.

Président –
Fais comme nous
Taxe tes potes.

Une crise qui dure
Plus de 40 ans
C’est un système.

Το αντίθετο του πλούτου
Δεν είναι φτώχεια
Είναι το μοίρασμα

Πρόεδρε-
Κάνε σαν εμάς
Φορολόγησε τους φίλους σου.

Μια κρίση που διαρκεί
Πάνω από 40 χρόνια
Είναι ένα σύστημα.

*
C’est un peu dingue
De vouloir être normal
Dans un monde de fou.

Il faut 47 muscles
Pour froncer les sourcils
Et seulement 13 pour sourire.

Souvent, quand on est pauvre
Ce qui nous est le plus cher
Est gratuit.

Είναι λίγο τρελό
Να θέλω να είμαι φυσιολογικός
Σε έναν κόσμο τρελό.

Χρειάζονται 47 μύες
Να συνοφρυωθείς
Και μόνο 13 για να χαμογελάσεις.

Συχνά όταν είμαστε φτωχοί
Αυτό που είναι πιο ακριβό για εμάς
Ειναι δωρεάν.

*

Le choix est vite fait
Entre changer le pansement*
Et penser le changement.

Dans un monde
Où on peut nourrir tout le monde
Chaque mort de faim est un meurtre.

Non vraiment
Ça ne sert à rien de devenir un jour
L’homme le plus riche du cimetière.

Η επιλογή είναι γρήγορη πράξη
Μεταξύ αλλαγής επιδέσμου
Και σκέψης αλλαγής.

Σε έναν κόσμο
Όπου μπορούμε να ταΐσουμε τους πάντες
Κάθε πείνα είναι δολοφονία.

Οχι πραγματικά
Δεν έχει νόημα να γίνεις μια μέρα
Ο πλουσιότερος άνθρωπος στο νεκροταφείο.

*Από τη συλλογή “Tout brûle, même la pluie” (“Όλα καίγονται, ακόμη και η βροχή”)

*Πηγή ποιημάτων και φωτογραφιών: https://www.eternels-eclairs.fr/tout-brule-meme-la-pluie-poemes-poesie-stephen-moysan.php Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτσίνου.