το φύλλο της οξυάς
έχει μια μοναδική αγνότητα
καθώς καθρεφτίζει
χωρίς περιστροφές
μια ζωή ταγμένη προς τα πάνω
οι φλέβες που δέχτηκαν τη βροχή και τον ήλιο
διαγράφουν μια πορεία ξεκάθαρη
κι ένα θάνατο όρθιο
έλα λοιπόν
μαζί να οδοιπορήσουμε
έλα να βρούμε την υφή των δέντρων
να μάθουμε το νόημα του μύθου
και μη διστάσεις
θάνατος είναι ο δισταγμός
προφέροντας τη λέξη ελευθερία
ν’ αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά του κήπου

*Από τη συλλογή «Τα αναρχικά», Θεσσαλονίκη 1979.

**Το ποίημα και η εικόνα της ανάρτησης αναδημοσιεύονται από εδώ: https://christinehag.wordpress.com/2022/07/07/epistrofi-stous-kipous-to-paradeisou/