Ο νους με κοιτάζει στα μάτια,
να φυλαγεσαι, μου λέει,
από τους Ενικούς
και την Τάξη,
Και οι δύο είναι έμπυοι,
μέσα τους εκκολάπτεται
το βήμα της χήνας,
γι’ αυτό
δεν είναι τυχαίο
που ποινικοποιούν τήν καταγωγή σου,
από την παραλογία τής Αβεβαιότητας,
την Αταξία την ακαταμάχητη
και την φυσική αναζήτηση της Μοιρασιάς,
Σε αυτό τό ναρκοπέδιο,
ακόμη κι αν είσαι βετεράνος
μπορείς να ανατιναχθείς,
αλλά καλύτερα να διαμελιστείς
αβέβαιος,
άτακτος
και μοιρασμένος,
παρά
να γλύφεις τις πληγές σου,
με το Εγώ και τις αλαζονείες τών Βεβαιότητων σου,
να κάθονται απέναντι
και να σε χλευάζουν
για το πόσο ανεπίτρεπτο μαλάκιο
υπήρξες,
ασπόνδυλος,
κανακάρης των ισσοροπιών,
ακυρίευτος από τις συρράξεις.

*Από την ενότητα “Χωρίς επιδότηση αποπεράτωση συνειρμών”.