ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΡΟΝ

Υπάρχουν τόσα που επιπλέουν και συμπίπτουν.
Ένα κύμα γεμάτο σκουπίδια η δημοκρατία και η
επανάσταση,
η Ελένη και η Μαρία Αντουανέτα, ο Ροβεσπιέρος
και οι Άθεοι,
οι Γιρονδίνοι και οι εκάστοτε μετριοπαθείς,
οι προφητείες του Νοστράδαμου και του Ησαΐα
και μέσα στο μπλε της θάλασσας,
στο άσπρο των αφρών της ασφόδελο,
οι Ιακωβίνοι πιο κόκκινοι από τους κόκκινους,
και η λαιμητόμος να ανεβοκατεβαίνει
με το μονότονο με χρηματοδότηση γδούπο,
που τόσο το αίμα τον όχλο συνεπαίρνει.

Και τώρα, στων γηρατειών την κλίνη
μιας Καλυψώς τα πύρινα φιλιά
μιας Κίρκης την πυρωμένη αγκάλη
και τα νάζια της μικρούλας Βαγγελιώς
σκέπτεται μονάχα,
κι ολούθε δάκρυα νοσταλγούν.

*

ΧΩΜΑΤΙΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Όταν γεννάς ζωή,
όταν θάβεις με θάνατο τον θάνατο
και όταν μέσα σου γεννάς
και θάβεις-θάβεις και γεννάς,
σε αυτό το άπειρο θαύμα της φύσης
μέσα στο σώμα της,
κι εσύ και εγώ αντισώματα πολεμιστές, κύτταρα
συμμετοχής,
δύτες και εγώ κι εσύ
στην ίδια φύση του έρωτα και του θανάτου,
θεοί θνησιγενείς,
γόνοι πράξεων ασυντέλεστων
που στεφανώνουν τον έρωτα και τον θάνατο,
και εσύ και εγώ,
χωμάτινα παιχνίδια είμαστε,
στο χέρι βρέφους ιερού
που αρνείται να ενηλικιωθεί.

*Από τη συλλογή “Ο φάλτσος κότσυφας”, εκδ. Εξιτήριον.