ΚΟΣΜΟΓΡΑΦΙΑ

Είμαστε όλοι κόσμοι κλειστοί
μικρές περίκλειστες καμπύλες
αποκλεισμένες στην αδιαφάνεια
της σιωπής.

*

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Τα δέντρα
χέρια υψωμένα
τρέμουν

τα νεύρα
τα κλαριά κρατούν
δε σκύβουν

Κάτω
σωριάστηκαν τα φύλλα
οι φλέβες—

κόκκινα φύλλα
ματωμένα
και πεθαίνουν.

*

Ο ΠΥΡΕΤΟΣ

Έχω ένα πυρετό
που δεν είναι δικός μου
βάζω το θερμόμετρο
προσέχω τον αριθμό
σπάζω το θερμόμετρο.
Ο πυρετός μου δεν είναι αυτός.
Ό,τι μιλώ με λέξεις
δεν είναι δικό μου—
δικός μου ο άλλος πυρετός
εκείνος
που οι λέξεις και μετρήσουν.

*

ΤΟΠΙΟ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΑ

Ο κύριος αυτός που σκουντουφλά
πάνω στο φως και τώρα
τον βλέπουμε—
σέρνει απ’ το μπράτσο
τη μαυροντυμένη γυναίκα του

ή μιαν ομπρέλα.

*

Η ΛΕΞΗ

Ήταν μια λέξη μόνο
πάνω στο χαρτί.
Ένα λευκό χαρτί.
Κάποιος ήθελε να τυλίξει κάτι.
Το βρήκε πρόχειρο, το πήρε.
Σε λίγο η λέξη μύριζε άσχημα.

Τώρα εκείνος που έγραψε τη λέξη
κλαίει. Έτσι, όπως εμείς
κλαίμε κάποιον δικό μας
που πέθανε.

*Από το βιβλίο “Πατριδογνωσία – Επιλογή 1969-1981”, εκδ. Θεωρία/Λογοτεχνία, Αθήνα 1982.