Για την Μάργκαρετ

Τις μέρες που ακολούθησαν τη μαστεκτομή μου
το σώμα μου ήταν καλυμμένο με επιδέσμους
βουνά από ταινίες έκρυβαν το μέρος
όπου ήταν το στήθος μου,
στοιβαγμένες τόσο ψηλά
λες το στήθος μου ήταν ακόμα εκεί.

Το σώμα μου μουδιασμένο
άκαμπτο σαν το σώμα της μάνας μου
στο φέρετρό της
και θρήνησα
θρήνησα για το χαμένο πάθος
και μούδιασα το μυαλό μου

Κανείς δεν είχε δει το σώμα μου
πέρα από τη σχέση μου και τον γιατρό μου.
Προστάτεψα με ρόμπες τους φίλους μου,
με πετσέτες τους συναθλητές μου

προστάτεψα τον εαυτό μου
δεν θέλω βλέμματα τρόμου
οίκτου
απέχθειας
Το μούδιασμα ας παραμείνει.

Είχα ένα ραντεβού για μασάζ
και έφερα τον μουδιασμένο μου εαυτό
μετέτρεψα το σώμα μου σε ζυμάρι
για τα χέρια σου να πλάθεις και να μαλακώνεις
να διώχνεις την ένταση
μακριά
μακριά
μακριά

Σαν το ωραίο ζυμάρι φουσκώνω
το σώμα μου χαλαρό και πιο απαλό
τεντώνεται
παθιασμένο
και θέλω να τραγουδήσω
Ξυπνώ ξανά
θέλω να σε φιλήσω
αντ’ αυτού λέω ευχαριστώ
και πάω σπίτι μου

*Από το βιβλίο “Πατ Πάρκερ – Αγάπη Δικαιοσύνη Ελευθερία – Επιλογή ποιημάτων”, εκδ. Βακχικόν, Απρίλιος 2021.

**Μετάφραση: Νίκη Κωνσταντοπούλου.