ΕΠΙΦΩΝΗΜΑ

Άει,
Θάλασσά μου
Πρασίνισε η γαλήνη σου
Άφρισε το κορμί σου
Δεν σ’ άντεξαν τα βράχια σου

*

ΑΝ ΣΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ

Από το μελάνι της γραφής σου
ή
το πενάκι που σκιτσάρεις
τις αξημέρωτες νύχτες σου
Από το μνήμα της μνήμης σου
που ευλαβικά ακουμπάς
Από το λουλούδι που φύτεψες
σε έναν απόμερο κήπο
Από το βραχάκι της θάλασσας
που διάλεξες, το κύμα
να δροσίζει τις ερήμους σου

Θα σε έχω γνωρίσει

*

ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΟ

Άχ! παραπονιάρικο μικρό μου
Έγινες η πιο σκληρή βασίλισσα του κάμπου
Έβγαλαν φτερά και τ΄ άνθη

Σού ‘φυγαν

*

ΑΝΑΠΑΛΙΝ

Κουράστηκαν τα στήθη
Χόρτασες, ζωή
γάλα πικρό γάλα γλυκό.

*

Μεγάλο
Ανήλιαγο παιδί μου
Πόσο ψωμί ακόμα σου χρωστούν!

*

ΑΝΕΜΟΣ ΠΑΡΑΚΑΛΕΤΟΣ

Όταν ο ήλιος η βροχή
στάζουν χυμούς
Δέντρο γεύσεις
είμαστε.
Άνεμος παρακαλετός,
στην προσευχή.

Ολόγυμνο.
Ολόγυρα,
κορίτσια
αγόρια
στήνουν χορό.

*Από τη συλλογή “Οι κούκλες σου δεν είχαν ψυχή”, εκδ. Περισπωμένη, 2021.