είναι που όταν είσαι κοντά
κάποιος ανοίγει τα παράθυρα
στο σπίτι μας
και συ κάνεις πως πέφτεις
κ εγώ γελάω, γελάω
σαν τρελή γελάω
γελάω η τρελή
κι όταν είμαι τρελή
ξαφνικά όλοι είναι άνθρωποι
*
-Θέλω να σε δω γυμνή
-Κοίτα απ’ τη χαραμάδα
-Σε βλέπω μισή
-Καλύτερα μισή παρά ολόκληρη
-Μισή δε σε θυμάμαι
-Να με δεις ζήτησες, όχι να με θυμάσαι
*
ήσυχος
σίγουρος
άγια περιπέτεια η χεριά του
με καλεί
άγια, άγια
να παραδοθώ στο πένθος του
να μάθω να τ’ αγαπώ
μα εγώ δεν ξέρω
ν’ αγαπώ
του έδωσα την κιθάρα μου
και
άγια, άγια
περιμένω την εισβολή
ήσυχη
σίγουρη
σχεδόν Αγία
όπως μια πόρνη του μεσοπολέμου
που μαθαίνει σε στρατιώτη μουσική
Ντο Ρε Μι
*
κι άφησε μέσα της
το σύμφωνο
που δεν μπορούσε να προφέρει μικρός
*
το μουνί μου είναι φιλόξενο
προσοχή βέβαια
με αρέσει να με χύνουν
στα μπούτια
έτσι όπως τρέχει το σπέρμα
κόβει σαν παιδικό σπαθί
αχ, ο μικρός μου φυγάς
με ανάβει στο ανθρωποκυνηγητό
*
Κρεμάστε τη βρωμιάρα,
αρνήθηκε να δώσει το μουνί της στο έθνος
*
Είναι τόσο αυθάδης
που προκαλεί κάθε έγκλημα πολιτισμού.
Σχεδόν μ’ ερεθίζει το κάθαρμα.
Είναι το πορτοκάλι ολόκληρο.
Είναι εκείνος
που η πουτάνα έχει γιο.
Κάντε χώρο! Όταν θα γονατίσει
θέλω να βλέπει και τη σκόνη.
Στην ντουλάπα μου έχει αρχαία κουζινικά,
φτιάξτε μια οικογένεια και χτενίστε του
τα μαλλιά.
Το κάθαρμα! Με ταΐζει στο στόμα!
*
ω έρωτα τσόγλανε
βυζαίνω το βιος σου
*“μάθημα γεωγραφίας”, εκδ. Ενύπνιο, 2021.
To Koskino 
Προβληματίζομαι με την γραφή ετούτη, αποσυρόμενος προς το παρόν , για να επανέλθω.
Παραστατικότητα, με έντονο συμβολισμού στοιχείο, εκτιθέμενη, προσφέρεται! Προσφέρει, προκαλώντας, προκαλεί, προσφέροντας! Λιτά , αλλά αιχμηρά, υπαινισσόμενη μηνύει, την συναισθηματική πενία – ανημπόρια των ανθρώπων να αισθανθούν, θίγοντας τα ιερά και όσια παραδεδεγμένα τους, προβάλλοντας τον γυναικείο ερωτισμό που είναι απαγορευμένος και στις μέρες μας, και , που, η απαγόρευσή του γεννούσε και γεννά γυναίκες, άνδρες αντικοινωνικούς, ευνουχισμένους, ιδίως στον χώρο της ποίησης και γενικότερα της διανόησης, όπου ( πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ), ποιητές, ποιήτριες και άλλοι διανοούμενοι αρνούνται κάθε επικοινωνία, γυρνώντας την πλάτη τους, φοβούμενοι μην τους προτείνεις να κάνουν έρωτα μαζί σου. Αυτή είναι η χρονία φοβία – εμμονή τους, αυτό είναι το πρόβλημά τους.
Βέβαια, κατανοώ τα αίτια της τραυματικής πατριαρχίας που κρύβονται πίσω από μία τέτοια συμπεριφορά, αίτια βιασμού , παιδεραστίας, αίτια πλύσεως εγκεφάλου – εκτομής – ηθικής ενοχοποιήσεως, του Έρωτος και της απολήξεώς του, πράξεως ερωτικής, αφού, σχεδόν όλοι μέσα σε δράκους μεγαλώνουμε, δράκους, που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τον Έρωτα σκοτώνουν μέσα μας.
Όμως τα θύματα ας σκοτώσουν τους δράκους, μήπως το ηθικό τους, η αυτοπεποίθησή τους ανορθωθούν, αντί να πετούν πύον προς πάσαν κατεύθυνσιν!! Ας καταγγείλουν τον άρρωστο θεσμό, θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού πολιτισμού και του καπιταλισμού του, την ατομικιστική μονογαμική οικογένεια που, παιδεραστές , βιαστές, ευνούχους – μισάνθρωπους – ακοινώνητους ανατρέφει.
Σας ευχαριστώ
Σας συγχαίρω
Λεωνίδας Καζάσης
Reblogged this on Hellenic Canadian Literature.
Κρεμάστε τη βρωμιάρα,
αρνήθηκε να δώσει το μουνί της στο έθνος
*
Είναι τόσο αυθάδης
που προκαλεί κάθε έγκλημα πολιτισμού.
Σχεδόν μ’ ερεθίζει το κάθαρμα.
Είναι το πορτοκάλι ολόκληρο.
Είναι εκείνος
που η πουτάνα έχει γιο.
Κάντε χώρο! Όταν θα γονατίσει
θέλω να βλέπει και τη σκόνη.
Στην ντουλάπα μου έχει αρχαία κουζινικά,
φτιάξτε μια οικογένεια και χτενίστε του
τα μαλλιά.
Το κάθαρμα! Με ταΐζει στο στόμα!
ω έρωτα τσόγλανε
βυζαίνω το βιος σου
Στέκομαι στο νοηματικό εύρος των στίχων σας το διφορούμενο, που, όμως, ξεκάθαρο γίνεται. Έχω μεθύσει!
!
Τους κτυπάτε αλύπητα! Τσακίστε τους ! Τσακίστε αυτή την μορφή της οικογένειας!
Της οικογένειας του μίσους – της βίας, της απαθούς συνένοχης ιδιωτείας.
Οι αδέψητοι θα πούνε, Φιλομόφυλος!
Των κορασίδων εκτομή αποσιωπούν.
Θεραπαινίδος μητρός ιεροδούλου ο ομόφυλος,
την Γκιλοτίνα αγκαλιάζοντας γελούν.
Λεωνίδας Καζάσης
Ο αποκλεισμός του έρωτος που επιβάλλουν οι άνθρωποι στους εαυτούς τους τους στεγνώνει, τους σκληραίνει, τους μαραζώνει, τους τρελαίνει.
Εν ονόματι της δυστυχίας μας!
Εν ονόματι της απαξιωμένης ζωής μας!
Μέχρι να πεθάνουμε, δεν θα πάψουμε να τους ενοχλούμε, θυμίζοντάς τους, ότι νοσούν.
Λεωνίδας Καζάσης
Κρεμάστε τη βρωμιάρα,
αρνήθηκε να δώσει το μουνί της στο έθνος
*
Είναι τόσο αυθάδης
που προκαλεί κάθε έγκλημα πολιτισμού.
Σχεδόν μ’ ερεθίζει το κάθαρμα.
Είναι το πορτοκάλι ολόκληρο.
Είναι εκείνος
που η πουτάνα έχει γιο.
Κάντε χώρο! Όταν θα γονατίσει
θέλω να βλέπει και τη σκόνη.
Στην ντουλάπα μου έχει αρχαία κουζινικά,
φτιάξτε μια οικογένεια και χτενίστε του
τα μαλλιά.
Το κάθαρμα! Με ταΐζει στο στόμα!
ω έρωτα τσόγλανε
βυζαίνω το βιος σου
Στέκομαι στο νοηματικό εύρος των στίχων σας το διφορούμενο, που, όμως, ξεκάθαρο γίνεται. Έχω μεθύσει!
– Είναι εκείνος που η πουτάνα έχει γιό,
είναι εκείνοι που οι πουτάνες οι ανέραστες έχουν γιούς,
είμαστε εκείνοι που πουτάνες – ανέραστες μάς έχουν γιούς! –
Τους κτυπάτε αλύπητα! Τσακίστε τους ! Τσακίστε αυτή την μορφή της οικογένειας!
Της οικογένειας του μίσους – της βίας, της απαθούς συνένοχης ιδιωτείας.
Οι αδέψητοι θα πούνε, Φιλομόφυλος!
Των κορασίδων εκτομή αποσιωπούν.
Θεραπαινίδος μητρός ιεροδούλου ο ομόφυλος,
την Γκιλοτίνα αγκαλιάζοντας γελούν.
Λεωνίδας Καζάσης
Ο αποκλεισμός του έρωτος που επιβάλλουν οι άνθρωποι στους εαυτούς τους τους στεγνώνει, τους σκληραίνει, τους μαραζώνει, τους τρελαίνει.
Εν ονόματι της δυστυχίας μας!
Εν ονόματι της απαξιωμένης ζωής μας!
Μέχρι να πεθάνουμε, δεν θα πάψουμε να τους ενοχλούμε, θυμίζοντάς τους, ότι νοσούν.
Λεωνίδας Καζάσης
Κάποιους ελάχιστους αντιφρονούντες δεν τους απομένει τίποτε άλλο απο το να πέσουν μαχόμενοι. Η μάχη ! όχι η θυσία για τους ανέραστους, καμιά θυσία για κανέναν εχθρό! Η μάχη για το όραμά μας!! Γι΄αυτό θα πέσουμε! Για κανέναν άλλον άθλιο – εθελόδουλο .