Από την Αικατερίνη Τεμπέλη*

Με μεγάλη χαρά, παρουσιάζω σήμερα, αυτό το βιβλίο του Κ ω σ τ ή, στο blog. Πρόσφατο, πολύτιμο απόκτημα, η δεύτερη έκδοση των αποσπασμάτων του απ’ την περίοδο 1967-1973, που κυκλοφόρησε το 2015 σε πιστό αντίγραφο του πρωτότυπου. Τα πώς και τα γιατί, θα τα πληροφορηθείτε απ’ τις σχετικές παραπομπές. Έτσι κι εγώ, ως είθισται θ’ αρχίσω απ’ την αρχή… Γιατί η αλήθεια είναι ότι πριν ακόμη ξεκινήσω την ανάγνωση, παρατήρησα τις πολλές λεπτομέρειες του εξωφύλλου. Μια φωτογραφία, όπως αυτή που βλέπετε παραπάνω, δεν αρκεί παρά μόνο για να σας δώσει μια γενική ιδέα, ακόμη κι αν τη δείτε σε πλήρες μέγεθος. Όταν πάρετε όμως το βιβλίο στα χέρια σας, θα καταλάβετε πόσο λεπτοδουλεμένο είναι το συγκεκριμένο σχέδιο.

Και φυσικά, διαβάζοντας τα περιεχόμενά του, στάθηκα σε πολλά σημεία… Οι πολιτικές προκλήσεις και το κλίμα της ταραχώδους εκείνης εποχής αποτυπώνονται με την πρωτοποριακή Oπτική (και δε χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη) του γράφοντα, αλλά δημιουργούνται ταυτόχρονα και γόνιμοι, διαλεκτικοί, συνειρμοί με το σήμερα. Έτσι, το ιστορικό πλαίσιο, αν και σφραγίζει τα ποιήματα, δε λειτουργεί σε καμία περίπτωση ασφυκτικά, εγκιβωτίζοντάς τα στο παρελθόν, γι’ αυτό και μπορούμε λοιπόν να ταυτιστούμε με πάμπολλους στίχους του Κ ω σ τ ή, που αντανακλούν τόσο σύγχρονους προβληματισμούς σχετικά με τη θέση μας στον κόσμο, το ρόλο της τέχνης, της ποίησης, κ.α. Η δε «Καθημερινή Ηλέκτρα» του, θα μπορούσε αύριο ν’ ανέβει ως μονόλογος σε μια θεατρική σκηνή. Τη λάτρεψα κι αυτήν την ενότητα.

Στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, ο Κ ω σ τ ή ς εξηγεί από ποιες συλλογές προέκυψαν αυτά τα εκρηκτικά ποιήματα και πώς εν μέρει, προέκυψαν. Κι εδώ, στο δικό του ιστότοπο υπάρχει μία σχετική ανάρτηση που αξίζει οπωσδήποτε να διαβάσετε, μιας κι όχι μόνο θα καταλάβετε έτσι καλύτερα το σκεπτικό του, την πορεία του, αλλά θα έχετε την ευκαιρία και να διαβάσετε επιλεγμένα ποιήματα απ’ αυτήν την έκδοση. Όσο για το δημιουργό τους, του αφήνω δικαιωματικά, τον επίλογο: «μαρέσει να δοκιμάζω όλα όσα κανένας δε μου έμαθε. σε τίποτα δεν είμαι ειδικός. νομίζω πώς όλα μπορώ να τα κάνω άμα γουστάρω τη ζωή που ζω…». Και παρακάτω συμπληρώνει «η διαδικασία συνεχίζεται ζώντας. συνεχίζεται και μέσα απ’ τα σχέδια και τα γλυπτά. συνεχίζεται μέσα από τα δοκίμια τους ήχους κι ό,τι άλλο μπορώ να γλεντήσω σαυτό τον πλανήτη…».

*Το κείμενο αναδημοσιεύεται από εδώ: https://aikaterinitempeli.wordpress.com/2022/06/24/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85/