ΟΝΕΙΡΟΥ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Τα χέρια μου ν’ ανοίξω διάπλατα
μέσα στο φέγγος του ήλιου
και να χορεύω και να στροβιλίζομαι
ώσπου να σβήσει η άσπρη μέρα.
Μες στη δροσιά του δειλινού
κάτω από δέντρο να ξεκουραστώ ψηλόκορμο
ενώ η νυχτα θά ‘ρχεται απαλά,
μαύρη καθώς εμένα,
αυτό ‘ναι τ’ όνειρό μου!

Τα χέρια μου ν’ ανοίξω διάπλατα
κατάντικρυ στον ήλιο,
και να χορεύω και να στροβιλίζομαι,
ώσπου να σβήσει η μέρα η γρήγορη.
Μες στο χλωμό το βράδυ να ξεκουραστώ…
ένα λιγνό δέντρο ψηλόκοπρμο…
η νύχτα νά ‘ρχεται απαλά,
μαύρη καθώς εμένα.

*

ΠΟΡΦΥΡΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Της τραγωδίας τα τύμπανα για με χτυπήστε,
της τραγωδίας τα τύμπανα και του θανάτου.
Κι ας πει ο χορός τραγούδι ανταριασμένο,
για να πνίξει τον ρόγχο της στερνής πνοής μου.

Της τραγωδίας τα τύμπανα για με χτυπήστε,
τα λαμπερά βιολιά απαλά κι αργά ας θροΐσουν.
Αλλά έναν ήχο ηλιόχαρο σαλπίστε
να πάει μαζί του
στο σκοτάδι
όπου πηγαίνω.

*

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΝΕΑΡΟΥ ΑΦΡΙΚΑΝΟΥ

Όλα τα ταμ-ταμ της ζούγκλας
χτυπούν μέσα στο αίμα μου.
Όλα τ΄άγρια και φλογερά φεγγάρια
της Αφρικής
λάμπουν μέσα στα βάθη
της ψυχής μου.
Φοβούμαι αυτόν τον πολιτισμό,
τον τόσο σκληρό,
τον τόσο δυνατό,
τον τόσο κρύο.

*Τα ποιήματα προέρχονται από την Ανθολογία “Νέγροι ποιητές”, εκδ. Πρόσπερος, Αθήνα 1982.
**Μετάφραση: Δημήτρης Σταύρου (1889-1973).